آقای گنجی! در آن روزهایی که در زندان اوین اعتصاب غذا کرده بودی دنبال این 27 میلیون نفر بگرد

اکبر گنجی تقلب را در انتخابات زیر سوال می‌برد و می‌گوید اگر هم تقلبی صورت گرفته باشد معلوم نیست برنده انتخابات موسوی بوده باشد! این نوع سخنان را در این یک سال و نیم بسیار شنیده‌ایم اما نه از سوی کسانی که خود را دوست جنبش سبز می‌دانند. این نوع سخنان گم‌راه کننده و ابهام‌آمیز فقط از سوی حامیان دولت زده می‌شود و بس! این‌گونه مقاله و نقد فقط می‌تواند با استناد به اخبار خبرگزاری‌های فارس و هم‌راهان‌اش نوشته شود.

آقای اکبر گنجی گویا یادش رفته که روزی در اعتصاب غذا بود و همین 27 میلیون نفر حمایت‌اش کردند! گویا ایشان از این‌که مردم به خیابان نمی‌آیند و کتک نمی‌‌خورند حوصله‌اش سر رفته. چه شده که اکبر گنجی که یک سال پیش به خاطر همین 27 میلیون اعتصاب غذایی تاریخی جلوی سازمان ملل کرد حالا دنبال همان 27 میلیون نفر می‌گردد؟!

آقای اکبر گنجی در زمینه‌ی فعالیت‌های حقوق بشری و مبارزه علیه ستمی که به مردم ایران رفته و می‌رود باسابقه است و هیچ‌کس این سابقه را زیر سوال نمی‌برد. اما هرکس در هر مقامی که باشد خوب است که گدشته‌ها را از یاد نبرد و بداند و بفهمد که زیر سوال بردن تقلب به‌‌معنی اهانت صریح و زننده به مردم ایران است.

اعدام وحشت‌ناک ترین نوع گرفتن جان یک انسان، توسط یک انسان دیگر است



اعدام بدون شک وحشت‌ناک ترین نوع گرفتن جان یک انسان، توسط یک انسان دیگر است. این عمل بسیار ناگوار و ناشایست در کشورهایی رواج دارد که بیش‌تر دچار ضعف‌های مادی و معنوی هستند و مهم‌تر از همه کشورهایی که پیش‌تار در نقض و زیر پا گذاشتن حقوق انسان‌ها هستند.

به نظر من اعدام مثل پیراستن شاخه‌های یک درخت است که نه تنها موجب خشک شدن ریشه‌ها آن نمی‌شود بلکه به شاخ و برگ درآوردن بیش‌تر آن درخت هم کمک می‌کند! گرفتن جان یک نفر با فرض این که صد در صد هم خلاف‌کار باشد محکوم است!  این که گرفتن جان یک انسان هیچ انسانی را خوش‌حال نمی‌کند، حتا اگر مجرم باشد و گناه‌اش ثابت شده باشد. این عمل در جامعه‌هایی بیش‌تر رخ می‌دهد که دولت‌های‌اش توان برقراری امنیت و آرامش را ندارند و از بین بردن و ریشه کردن جرایم برای‌شان غیر ممکن یا بسیار سخت است!

دولت‌هایی که بخش‌های فرهنگی‌شان به دست انسان‌ها غیر فرهنگی و به‌ویژه نظامی باشد بدون شک در فرهنگ جامعه خشونت تزریق می‌کنند و نخستین راه‌شان آخرین راه است؛ یعنی اعدام!

اما هول‌ناک‌ترین اعدام‌ها اعدام کودکان و اعدام زندانیان سیاسی است! منظور از اعدام کودکان این نیست که کسی را در کودکی بالای چوبه‌ی دار ببرند! این نوع اعدام ناجوانمردانه فقط در کشورهایی با سابقه‌ی سیاه در نقض حقوق بشر رخ می‌دهد. انسان‌ها اعدام می‌شوند چون در کودکی جرمی مرتکب شده‌اند! یعنی اگر کسی در 15 سالگی مرتکب قتل شود هم باید تا موقعی که به سن قانونی می‌رسد زندان بکشد و تازه بعد از رسیدن به سن قانونی و سال‌ها عذاب کشیدن اعدام شود!

اعدام زندانیان سیاسی که یک میراث تاریخی از ستم‌گران برای ستم‌گران است بسیار دردناک‌تر از هر نوع اعدامی است. انسان‌ها جانی را که خداوند به آن‌ها بخشیده از دست می‌دهند چون انسان‌های دیگری از طرز فکر آن‌ها راضی نیستند!

مبارزه علیه اعدام نیاز به گفتمان‌های زیاد، نوشته‌های زیاد، همکاری‌های زیاد و عشق دارد. آری عشق انسان به انسان است که می‌تواند زنده‌گی را به انسان‌های دیگر ببخشد و این وظیفه‌ی یک قشر خاص از مردم نیست.

کار یگان ویژه به کجا رسیده که اقتدارش را با دلقک‌بازی نشان می‌دهد!

چه باید گفت؟ از کجای این سیرک شرم‌آور باید سخن گفت؟ کجای دنیا چنین ارگان‌های نظامی دارد؟ کجای دنیا در پادگان‌های نظانی که باید پشتوانه‌ی امنیت مردم کشور باشند، دلقک‌بازی درمی‌آورند تا دل بالاسری‌های‌شان را به دست بیاورند و دل مردم را به خیال خودشان خون کنند؟ آیا آدم شرم نمی‌کند که بگوید این‌ها نقطه‌ی مقابل من هستند؟

این به‌اصطلاح سربازان وطن که شکم خود را از جیب مردم سیر می‌کنند و باید خدمت‌گذاران مردم باشند، به روزی افتاده‌اند که وقتی می‌بینند مردم به جوک‌های روزانه‌شان توجه نمی‌کنند دست به این حرکات شرم‌آور می‌زنند! و کجا بهتر از خبرگزاری فارس برای انتشار این فضاحت‌ها؟!

این اعمال نه کسی را سرخورده کرد و نه کسی را رنجاند! فقط عرق شرم بر پیشانی نشاند و سر تکان دادنی مختصر به حال این افراد! خوبی که این حرکت‌ها دارد این است که برخی افرادی که هنوز هم باور نکرده‌اند که حق با مردم ایران است و این دولت چه‌قدر از مردم دور است سر خود را از شرم حرف‌های‌شان پایین می‌اندازند و آگاه می‌شوند که مردم چه‌می‌کشند؟!

خنده‌دارترین قسمت این است که نام این مانور مسخره مانور اقتدار یگان ویژه نام گذاری شده! درحالی که به همه ثابت شد حتا وقتی مردم به خیابان‌ها نمی‌آیند هم فکر و ذکرشان پر از کابوس مردم است! حالا که کار یگان ویژه شده انجام دادن این کارهای ویژه! خیالی نیست! دنیا می‌داند که خندیدن به این نمایش‌ها خندیدن به چه‌کسی و چه کارهایی است! :)