تمام، همه چیز تمام شد. نمایشی برگزار شد و همان‌طور هم که انتظار می‌رفت واکنش نشان داده شد. همه می‌دانستند چه کسانی از این اعترافات استقبال می‌کنند و چه کسانی هم آن را نمی‌پذیرند، اما این نباید موضوعی باشد که صف‌های سبز را برهم بزند، یا سدی برای عبور این رودخانه‌ی سبز تلقی شود. رودخانه، هرچه‌قدر از مسیرش منحرف شود و هر پیچ و تابی بخورد، آخر سر به دریا خواهد رسید.شاید رودخانه در شرایطی حتا به جوی‌های کوچک تقسیم شود،ولی این‌جوی‌های کوچک هم راهی جز دریا ندارند.
حقیقت انسان، وظیفه است و وظیف یعنی دشواری، رفتن، ایستادن و باز دوباره رفتن. وظیفه‌یی که حدا به انسان محول کرده، کمال است و به کمال رسیدن، به آرامش رسیدن است. آرامش، به جز با آزادی به‌دست نمی‌آید و آزادی وظیفه‌ی انسان است. وظیفه‌ی انسان است که آزاد باشد، ولی گاهی کسانی، انسان را از انجام وظیفه باز می‌دارند. چرای این موضوع را هر کسی نمی‌داند. شاید به خاطر پول، شاید به خاطر قدت، شاید به خاطر توهم، شاید به خاطر عقده و کینه و هزاران شاید دیگر.
از نطر من، انجام وظیفه‌ی انسانی، یعنی جامعه‌ی امروز ایران. جامعه‌یی که زندان دسته‌جمعی را به آزادی فقط برای یک نفر ترجیح می‌دهد. جامعه‌یی که آزادی را در همه جا دنبال می‌کند. در خیابان، روی پشت بام‌ها، از لابه‌لای اعترافات، در زندان! روی اینترنت، توی وبلاگ‌ها و سایت‌ها، خریدن و نخریدن، دیدن و ندیدن، شنیدن و نشنیدن، سکوت و فریاد، آرامش و عصبانیت، فرار کردن و ایستادن، نترسیدن و ماندن رفتن.
گویا - مراسم تنفیذ بدون حضور کروبی، موسوی، هاشمی، خاتمی و...
سحام نیوز - شکایت خانواده‌های شهدا به دادسرای جنایی
سحام نیوز - با صدور اطلاعیه ای اعلام شد: شماره تلفن و آدرس اینترنتی کمیته پیگیری حقوق زندانیان و آسیب دیدگان اخیر
آزاد باشیم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر