حالا درست صد و بیست و پنج روز می‌گذرد. از آن شنبه‌ی سیاهِ خونین می‌گذرد شنبه‌یی که تاریخِ 30 خردادِ ایران را برای همیشه سیاه‌پوش کرد. روزِ ندا آقا سلطان، روزِ سهرابِ اعرابی، روزِ حسین طوفان‌پور، روزِ مسعود هاشم‌زاده، روزِ ننگینی برای کودتاچیان. این روز و روزهای دیگری این‌چنین تلخ تا ابد در حافظه‌ی مردمِ ایران خواهند ماند. همان‌طور که روزِ قبل‌اش و روزِ بعدش در یادِ همه‌ی ایرانیانِ سبز خواهند ماند.
شنبه‌ی خونین به‌راستی که شنبه‌ی تلخی بود. اما شنبه‌یی بود پر از انسان‌های خاطره‌ساز. شنبه‌ی خونین بود که ما تا حالا توانِ ایستاده‌گی را پیدا کرده‌این. شهدای شنبه‌ی خونین بودند که ما را ایستاده‌گی آموزاندند. 30 خردادِ هشتاد و هشت یکی از سیاه‌ترین روزهای تاریخِ بشریت خواهد ماند. روز خواهد رسید که شعرها در سوکِ شنبه‌ی خونین خواهند سرود، مرثیه‌سرایی‌ها خواهند کرد و گرامی‌داشتی در خور برای‌اش به پا خواهند کرد.
شنبه‌ی خونین روزِ شکفتنِ گل‌ها و روزِ روییدنِ جوانه‌ها بود. جوانه‌هایی که حالا تا به گل نشستن فاصله‌یی ندارند. جوانه‌های سبزی که با خون روییدند. با خونِ شهیدانی که خیلی برای‌شان زود بو که بارِ سفر ببندند. شهیدانی که حق‌شان بود باشند و ببینند که صدای قریاد‌های‌شان سر به فلک کشیده و آسمان و زمین را به بهت واداشته. شهیدانی ملتی را چون شمع سوزاندند.
تغییر - پاسخ سیدمحمد خاتمی به ادعای کذب کیهان و رسانه های دولتی
تغییر - ۳۱شهریور/ سالروز تولد محمد قوچانی
تغییر - شجریان به احترام استاد مشکاتیان یک دقیقه سکوت کرد
تغییر - بیانیه انجمن اسلامی دانشگاه امیرکبیر درباره آغاز سال تحصیلی و اتفاقات پس از انتخابات
تغییر - تهدید دانشجویان دانشگاه تهران در نهادهای امنیتی
هرانا - اعتصاب در کارخانه ی آلومینیوم اراک
ادوار - گزارش نشست کمیته پیگیری بازداشت های خودسرانه در منزل دکتر سلیمانی/ داوود سلیمانی همچنان ایستاده است
آزاد باشیم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر