ایستان در یک کشور آزاد و حمایت کردن از جنبش آزادی مردم ایران خیلی سخت نیست. خارج کردن سربازهای آمریکایی از عراق به خاطر هزینه‌های سرسامآور جنگ هم همین‌طور. اما در میان خفقان و تهدید و ترعیب و فشار، فریاد زدن و بی‌پرده گفتن خیلی سخت است. در مقابل این همه خون و شکنجه و تجاوز سکوت کردن و اعلام بی‌طرفی کردن برای رسیدن به منافع خود کار دلیرانه‌یی نیست اما چشم پوشیدن از مقام و ثروت به خاطر جلوگیری و یا حداقل کاهش این موارد دل شیر می‌خواهد.
اوباما می‌تواند جلوی دولت ایران و رهبران کره‌ی شمالی و رئیس جمهور روسیه و جلوی چشمان چاوز خودنمایی کند و پز بدهد که: «ببینید چه چیزی در دست‌ام است، این جایزه‌ی صلح نوبل است!» اما جلوی مردم ایران نباید چیزی جز سرافکنده‌گی و حقارت چیزی داشته باشد. هم‌راهی کردن مردم ایران شجاعتِ کروبی، از خودگذشته‌گی‌یِ خاتمی و آزاده‌گی‌یِ موسوی را می‌خواهد، مظلومیت ندا و سهراب و اشکان و کیانوش را می‌خواهد که هیچ‌کدام را آقای اوباما ندارد.
هرانا - کروبی خواهان حضور در تلویزیون شد
هرانا - اجراي حكم اعدام براي كودكان زير 18 سال ممنوع شود
هرانا - گزارش یونیسف از روز کودک سال 1388
تغییر - اطلاعیه سازمان مجاهدین انقلاب در خصوص عواقب ورود سپاه در فعالیت های اقتصادی
تغییر - غیبت حسن خمینی در مراسم تجدید میثاق فرماندهان نیروی انتظامی با آرمان‌های امام
تغییر - با اسرای جنگی هم اینگونه برخورد نمی‌شد
آزاد باشیم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر