مطلب زیر در حمایت از نامه زندانیان سیاسی مبنی بر اعزام نماینده ای از طرف سازمان ملل متحد به ایران جهت بازدید از زندان اوین نوشته شده است. بدیهی است که دیگر دوستان به نوشتن مطلبی هرچند کوچک می توانند از این خواسته ی زندانیان حمایت کنند تا رسیدن به این خواسته شاید نزدیک تر شود.
**************************
ماه ها گذشت. چندین و چند نفر انسان که کوچک ترین گناهی که نداشتند جان سپردند. بسیاری دیگر در حالی که هیچ جرمی مرتکب نشده بودند روانه زنان ها شدند و هیچ رنگی از حقوق شهروندی ندیدند و هنوز هم ندیده اند. به حریم خصوصی مردم تجاوز شد. مردم بی گناه کتک خوردند. مادرها و پدرهای بسیاری داغ عزیز دیدند و خلاصه این که ملتی که در جای جای تاریخ باعث غرور و افتخار است و کودکان بسیاری در سراسردنیا خود را جای قهرمانان و پهلوانان اش فرض می کنند و شب ها با قصه هایی از این سرزمین بزرگ به خواب می روند، به ملتی زجر کشیده، مظلوم، محروم از حقوق ابتدایی هر انسان، مظلوم و تبدیل شد و در میان همه ی این ها اما جانانه ایستاد و هنوز هم ایستاده است.
هزاران نامه نوشته شد، زندانیان زیادی درخواست دادند، خانواده های زندانیان هم، صدها طومار امضا شد و خلاصه این که مردم ایران از سازمان ملل متحد و مستقیمن از رئیس آن خواستند تا به ایران سفر کند و یا حداقل نماینده یی بفرستد تا بر این ظلمی که به مردم ایران رواست نگاهی بیندازد تا شاید ستم کاران دست خود را از جان و مال و ناموس مردم کوتاه کنند و آرامشی حداقلی به میان ملت ایران بازگردد. اما خبری نشد و نهایت اقدامات سازمان ملل به چند نامه و چند تذکر نه چندان قاطعانه ختم شد.
اکنون که دوباره زندانیان نامه ای به سازمان ملل نوشته اند برای بار چندم خواهان بازدید از زندان های ایران به ویژه اوین شده اند باز هم همین خواسته ناچیز را از مسئولان این سازمان که به نظر می رسد وظیفه شان همین است و نه فقط پی گیری وضعیت هسته ای ایران تکرار می کنیم و امید است تا نماینده ای از طرف سازمان ملل به ایران بیاید و بر اعمال دولت ایران نظارت مستقیم داشته باشد.
آزاد باشیم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر