آدینه‌ی سبزی که ساختیم؛ هدیه‌ می‌دهیم به شهدای سبز

ما بی‌شماریم.همه این را دیدند. همه‌ی آزاداندیشان امروز خندیدند. همه‌ی ستم‌گران امروز از ترس به خود لرزیدند. هیچ ایرانی‌یی در تمامِ‌زنده‌گی‌اش هم‌چین اتحادِ زیبایی میانِ مردمِ کشورش ندیده بود. تهران امروز سبز بود. اصفهان سبز بود. رشت سبز بود. شیراز سبز بود. اهواز سبز بود و ایران سبز بود. با وجودِ این همه تهدید، ترعیب، لجن‌پراکنی، دروغ‌گویی و التماس باز هم ایران سبز شد. ایران به خاطرِ ایران و ایرانی سبز شد.

جایِ همه‌ی آن‌هایی که در یک هم‌چین تجمعاتی روی نادانی و بلاهتِ یک عده مزدور کشته شدند خالی! کاش بودند و می‌دیدند که مردمِ سبزِ ایران اجازه ندادند که خون‌شان به هدر برود. کاش بودند و می‌دیدند که کروبی و موسوی و خاتمی چه‌گونه پایِ حقِ مردمِ ایران ایستاده‌اند. کاش بودند روییدنِ جوانه‌های سبز ا می‌دیدند. کاش بودند و خشکیدنِ بوته‌های هرزِ سیاه را می‌دیدند. کاش شنیده باشند که راه‌شان ادامه دارد. کاش حس کرده باشند صداهایی را که از اعماقِ دل‌ها بیرون آمد.

امروز را روی چشم‌های‌مان می‌گذاریم و پیشکش می‌کنیم به ساحتِ سبزِ همه‌ی آن‌هایی که روزی در کنارِ ما ایستادند. فریاد زدند، خندیدند، گریستند و برای آزادی قدم برداشتند. امروز دیگر آن انسان‌ها روی زمین نبودند؛ روی دست‌ها بودند، روی چشم‌ها بودند، توی قلب‌ها بودند و می‌تپیدند. عاشقانی که برای عشق‌شان آمدند، برای عشق‌شان مبارزه کردند و برای عشق‌شان جان سپردند.

امروز مردم جوابِ خیلی‌ها را دادند. هم جوابِ بدها و هم جوا»ز خوب‌ها. وقتی کروبی روی پلِ کریم‌خان رسید مردم چنان پاسخِ همه‌ی محبت‌های‌اش را دادند که خسته‌گی برای همیشه از تنِ خسته‌اش رانده شود. مردم پاسخِ خاتمی را هم دادند وقتی سینه‌شان را جلوی چاقوکشانِ مزدور سپر کردند تا به ان انسانِ شریف آسیبی نرسد. میرحسین موسوی را هم که ایران یک‌صدا حمایت کرد. آیت‌الله منتظری و صانعی هم جای‌گاه‌شان در دل‌های مردم محکم‌تر شد. کردم خوب قدردانی کردند. و البته کودتاچیان هم پاسخی دندان‌شکن گرفتند. شنیدند و دیدند که مردمِ ایران پاسخِ تهدید را با شجاعت و پاسخِ حرف را با عمل می‌دهند.

آزاد باشیم