آقای میرحسین موسوی
کاندیدای منتخب مردم ایران در دهمین دوره‌ی انتخابات ریاست جمهوری ایران
ضمن ارادت به شما و یارانِ دلیرتان می‌خواستم پش‌نهادی در باب انتخاب کابینه به شما بدهم، البته اگر روزی شما و ما به حق خود رسیدیم. اگر روزی شما امور کشور را در دست گرفتید و خواستید کابینه‌یی انتخاب کنید فکر نمی‌کنم برای پیدا کردنِ افراد خوش‌فکر، آزاداندیش، با سابقه‌ی سیاسی‌یِ خوب، با سواد و هر مورد دیگری که برای اداره‌ی یک کشود لازم است کار سختی داشته باشید! فقط کافی است یک سر به زنان اوین بروید و خیلی راحت و آسان از میانِ زندانیانِ آن مکان افراد مورد نظر خود را انتخاب کنید. در پایین‌ترین حد ممکن شما خواهید توانست نیروهای سیاسی‌یِ کابینه‌تان را از اوین انتخاب کنید.
لازم هم نیست که زحمت بکشید و زندانیان را آزاد کنید! فقط کافی است که دفترتان را به زندان اوین منتقل کنید تا یک لشکر آدمِ لایق و کارآمد که در این خفقان و سیاهی توانسته‌اند آبروداری کنند و دلی از مردم به دست بیاورند در کنار خود ببینید.شما می‌توانید در کنار خود محمدعلی ابطحی را داشته باشید که اگر روبه‌روی مردم بایستد و بگوید من به شما خیانت کردم هم مردم باز هم دوستش دارند و در وبنوشته‌های‌اش کامنت‌های حمایت می‌گذارند یا دکتر احمد زیدآبادی را داشته باشید و صد سال با خیال راحت به دیواری همچون وی تکیه کنید. عبدالله مؤمنی را در کنار خود داشته باشید و خیال‌تان از بابت دانش‌جویان راحت باشد. یا...
آقای موسوی!این‌هایی که حالا زندان هستند. این‌هایی که بی‌گناه لز خانواده‌های‌شان دور هستند. می‌توانستند حالا در کنار شما باشند و شبانه‌روز برای ایرانی بهتر، آزاد، سبز و ثروتمند تلاش کنند. شاید اگر شما به حق‌تان می‌رسیدید، حالا باز هم گناه‌کاران در زندان نبودند! اما خب حداقل‌اش این بود که بی‌گناهانِ کم‌تری در زندان بودند!
آزاد باشیم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر