شاید خیلی‌ها امروز به خیابان آمدند و با ناامیدی به خانه بازگشتند. اما ای کاش در نگاه نخست می‌دیدند که دولتِ غیر مردمی، به اندازه‌ی همه‌ی نیروهای غیر نظام که لباس نظامی تن‌شان کرده بود از جنبش سبز می‌ترسد. امروز دیدیم که از جمعیت هزار نفری‌یِ یک مدرسه، فقط و فقط یک اتوبوس که بیش‌تر صندلی‌های‌اش خالی بود در راه‌پیمایی‌ی‌ِ ترتیب داده شده از سوی نهادهای نظامی و سرکوب‌گر شرکت کند. امروز دیدیم که تعداد نیروهای سرکوب‌گر از تظاهرکننده‌گانِ تظاهراتِ به ظاهر مردمی بیش‌تر بود و امروز دیدیم که نقطه‌یی از تهران نبود که هزاران نفر از مردم معترض در گوشه و کنار خیابان‌های‌اش با سکوت و وقار و آرامش ایستاده باشند.
بدون شک امروز جمعیت جنبش آزادی‌خواهی‌یِ ایران از جمعیت روز قدس بیش‌تر بود. عده‌ی اندکی می‌خواستند با بستن رنگ سبز به پیشانی‌ها‌ی‌شان به قول خودشان رنگ سبز را تسخیر کنند، اما غافل از این که رنگ سبز فقط یک رنگ است و برای پا گذاشتن به جنبش سبز، اندیشه‌ی سبز نیاز است نه یک سبند و یک دستبند!
چماق به دست‌ها که گویا آرامش نسبی و نصفه و نیمه‌ی روز قدر بهشان مزه نکرده بود، با حمله‌های وحشیانه و بی‌رحمانه و کتک زدن پیر و جوان و حمله به خانه‌های مردم بار دیگر نشان دادند که به خشونت پایبند هستند و کتک زدن و فحش دادن برای‌شان یک نیاز واجب است، مخصوصن اگر به مهدی کروبی باشد و محافظ‌اش را هم راهی بیمارستان کنند.
اما جنبش سبز ایران امروز هم پیروز شد. اگر روز قدس از هفت تیر تا امیرآباد را گرفت، امروز از هفت تیر تا دروازه دولت، از دروازه دولت تا میدان انقلاب، از ابتدای طالقانی تا سفارت سابق آمریکا، از ابتدای سمیه تا اواسط‌اش و همه‌ی کوچه و پس‌کوچه‌های آن اطراف پر بود از انسان‌های خشونت‌پرهیز و استبدادستیز .
امروز در میدان هفت تیر شعار "سفارت روسیه...لانه‌ی جاسوسیه" طنین‌انداز شد و مشخص نبود نیروهای حافظ امنیت دولت چرا این‌قدر از این شعار عصبانی شده بودند. خوشبختانه شعار"نه شرقی نه غربی...دولت سبز ملی" که مشخص نبود توسط چه کسی ابداع! شده بود در هیچ کوچه و خیابانی شنیده نشد یا حداقل من نشنیدم. در عوض طنین زیبای "الله اکبر" "یا حسین...میرحسین" "مرگ بر دیکتاتور" و "مرگ بر استبداد" فضای تهران را سبز کرده بود. امروز گویا شنیدم "شانزدهم آذر برمی‌گردیم!"
فیلم کروبی در میان مردم
فیلم کروبی در میان مردم 2
فیلم "اوباما یا با اونا ای باما!"
فیلم "زندانی سیاسی آزاد باید گردد"
فیلم یک جوان مجروح از حملات مزدوران حکومت
آزاد باشیم
بدون شک امروز جمعیت جنبش آزادی‌خواهی‌یِ ایران از جمعیت روز قدس بیش‌تر بود. عده‌ی اندکی می‌خواستند با بستن رنگ سبز به پیشانی‌ها‌ی‌شان به قول خودشان رنگ سبز را تسخیر کنند، اما غافل از این که رنگ سبز فقط یک رنگ است و برای پا گذاشتن به جنبش سبز، اندیشه‌ی سبز نیاز است نه یک سبند و یک دستبند!
چماق به دست‌ها که گویا آرامش نسبی و نصفه و نیمه‌ی روز قدر بهشان مزه نکرده بود، با حمله‌های وحشیانه و بی‌رحمانه و کتک زدن پیر و جوان و حمله به خانه‌های مردم بار دیگر نشان دادند که به خشونت پایبند هستند و کتک زدن و فحش دادن برای‌شان یک نیاز واجب است، مخصوصن اگر به مهدی کروبی باشد و محافظ‌اش را هم راهی بیمارستان کنند.
اما جنبش سبز ایران امروز هم پیروز شد. اگر روز قدس از هفت تیر تا امیرآباد را گرفت، امروز از هفت تیر تا دروازه دولت، از دروازه دولت تا میدان انقلاب، از ابتدای طالقانی تا سفارت سابق آمریکا، از ابتدای سمیه تا اواسط‌اش و همه‌ی کوچه و پس‌کوچه‌های آن اطراف پر بود از انسان‌های خشونت‌پرهیز و استبدادستیز .
امروز در میدان هفت تیر شعار "سفارت روسیه...لانه‌ی جاسوسیه" طنین‌انداز شد و مشخص نبود نیروهای حافظ امنیت دولت چرا این‌قدر از این شعار عصبانی شده بودند. خوشبختانه شعار"نه شرقی نه غربی...دولت سبز ملی" که مشخص نبود توسط چه کسی ابداع! شده بود در هیچ کوچه و خیابانی شنیده نشد یا حداقل من نشنیدم. در عوض طنین زیبای "الله اکبر" "یا حسین...میرحسین" "مرگ بر دیکتاتور" و "مرگ بر استبداد" فضای تهران را سبز کرده بود. امروز گویا شنیدم "شانزدهم آذر برمی‌گردیم!"
فیلم کروبی در میان مردم
فیلم کروبی در میان مردم 2
فیلم "اوباما یا با اونا ای باما!"
فیلم "زندانی سیاسی آزاد باید گردد"
فیلم یک جوان مجروح از حملات مزدوران حکومت
۴ نظر:
مرسی از تحلیل سریع و خوبتان. یک دانه ناقابل الف در تیتر اشتباهی ۲ بار تایپ شده
ممنون:)
با درود به همه ی کسانی که در این راهند؛راه کشوری آزاد. یادآوری بد نیست. سال 56 و 57 که شعار مرگ بر شاه طنین افکن بود، هیچ کس نمی دانست بعدا چه حکومتی خواهیم داشت. همه می گفتند این یکی بره، بقیه اش درست می شود. اما متاسفانه حکومتی روی کار آمد بسیار مستبد تر از پیش. بی پروا تر از شاه، باضافه این که خود را نه تنها نماینده پیامبر و امامان، بلکه نماینده خدا می دانست و می داند. بنابراین به شعار مرگ بر دیکتاتور یا مرگ بر خامنه ای دلخوش نباشیم. آنچه می خواهیم کم کم باید سر زبان ها بیاید.به آن فکر کنیم، در باره ی آن حرف بزنیم. تا بعدا تاریخ تکرار نشود.
نمیدونم چرا نه شرقی نه غربی دولت سبز ملی رو میگی خوشبختانه شنیده نشد یا حداقل شما نشنیدی! چرا نباید گفته بشه این شعار؟ به نظر شما چه اشکالی داره؟
در هر صورت این شعار در هفت تیر که مرکز این تظاهرات بود به وفور شنیده شد.
ارسال یک نظر